Nieuws

Na tornooien op Schilde, ROC en Leuven waren onze U10 spelers goed opgewarmd om het eerste thuis tornooi te spelen.  Oma's en opa's, peters en meters en tantes en nonkels werden opgetrommeld om dat jong rugby enthousiasme te komen aanmoedigen.

Ondanks een regenachtig weerbericht werd het een frisse, maar droge en eerder zonnige voormiddag.  Perfect rugby weer dus.

Iedereen was er duidelijk klaar voor en er kwamen 18 spelers opdagen wat ons meteen met een luxe probleem opzadelde omdat we veel zouden moeten wisselen.  Gelukkig bood Oudenaarde hier een gedeeltelijke oplossing, ze waren maar met 5 spelers en werden aangevuld door spelers van Gent en ARC.

De eerste wedstrijd werd meteen een knaller van formaat.  Onze spelers werden wakker geschud in een stevige wedstrijd die gelijk opging maar voor geen van beide teams makkelijk was.  Het was hard tegen hard tegen Gent en de wedstrijd eindigde met 2-2.  Een verdiend gelijkspel wat het verloop van de wedstrijd perfect weerspiegelde.

De volgende wedstrijd werd gespeeld tegen Frameries.  Op eerdere nationale tornooien was al duidelijk geworden dat de Waalse ploegen toch net iets hardere klanten waren.  Ook ditmaal was dat het geval.  Niet alleen fysiek waren de spelers van Frameries superieur, ook in de organisatie zat er meer structuur.

Onze spelers vochten dapper terug en lieten zich ondanks als dat Waals geweld niet doen.  Na de eerste helft stond het een beetje tegen het verloop van de wedstrijd in nog maar 0-1 en was dus nog veel mogelijk.  De 2e helft was er echter een beetje te veel aan en brokkelde de Antwerpse weerstand een beetje af.  De verdediging zakte en het code woord "LIJN" werd helemaal vergeten.  Het werd uiteindelijk 0-5.  Toch een dikke proficiat voor alle spelers omdat ze tot op het einde bleven gaan en bleven proberen weerwerk te bieden tegen een duidelijk sterkere ploeg.

Ondertussen hadden enkele spelers al 2 wedstrijden gespeeld met Oudenaarde en die werden nu ook gewisseld zodat ze de volgende wedstrijden met hun eigen ploeg konden meespelen.

Dat beloofde al direct plezant te worden, want de volgende wedstrijden speelde ARC tegen Oudenaarde.  De 2 Antwerp spelers die meespeelden met de tegenstander werden opgepept en gemotiveerd om zeker tegen hun eigen ploeg ook alles te geven.

Enkele Antwerp spelers begonnen aan de wedstrijd met de gedachte dat het tegen een 'zwakker' Oudenaarde een makkelijke wedstrijd ging worden.  Onderschatting van de tegenstander is duidelijk nooit een goed idee, want na de eerste helft stond het 0-2 voor Oudenaarde.  Tijdens de rust haalden beide coaches hun meest afschrikwekkende bedreigingen boven om de spelers wakker te schudden en toch wel even te laten zien dat Antwerp sterker was zoals ze zelf aangekondigd hadden.  De uitslag werd uiteindelijk 4-2 in het voordeel van Antwerp.  Goed teruggevochten dus.

De laatste wedstijd van Oudenaarde werd tegen Gent gespeeld.  Oudenaarde werd nu aangevuld door enkel Antwerp spelers.  Een stevige wedstrijd werd door een sterker Gent met het kleinste verschil gewonnen met 2-3.

Meteen daarna was het tijd voor revanche voor die spelers, want Antwerp mocht als laatste wedstrijd nog eens tegen Gent aan treden.  In tegenstelling tot de eerste wedstrijd leek Antwerp ditmaal toch iets sterken en kwam op voorsprong.  Gent bleef echter terugvechten en scoorde 2 tries terug zodat het naar het einde van de wedstrijd 3-2 stond.  Spijtig genoeg lieten we toen toch nog enkele steken vallen in de verdediging en werd het ook ditmaal een gelijkspel met 3-3.

Iedereen kon echter tevreden en met opgeheven hoofd het strijdperk verlaten na 4 stevige, maar eerlijke wedstrijden.

Ondertussen was het zonnetje er vollenbak doorgekomen en konden we nagenieten op het terras aan de kantine geïnstalleerd.

Een dikke merci aan alle spelers en hun ouders en supporters om er mee een fantastische rugby dag van te maken en ook Agnes en haar catering team verdienen een dikke pluim.

Maar zeker ook onze Ladies niet vergeten die hun beste beentjes voorzetten als scheidsrechters van dienst en dat voor mijn part nog mogen komen doen.

Groeten,

Axel